پرواز.....

آذر کماکان دوستت دارد

یاد تو را هر روز می بارد

گویی نمی فهمد که دلتنگم

با هر درخت , هر روز , می بارد...

سرک می کشد دوباره

عاشقانه ات،

از پس بلندای دیوار فاصله ها...

#پرواز

مبهوت آن نگاهم و

زمزمه می کند خیال من ، لحظه های تورا

شبیه لمس ثانیه های باران است  ،

احساس من از

زمزمه نگاهی چنین ترانه وار

#پرواز

نگو دوستت دارم

نگو عاشقت شده ام

نگو دنیای منی

در تمام لحظه های بودنت فقط لبخند بزن

لبخندی هم مزه شکوفه های گیلاس

مزه ای که هیچکس جز من آن را نچشیده....

بعد از خداحافظیمان

تمام بودنت

خلاصه می شود در یادگاری های سرخ غنچه لبهایت

توهستی؛

روی سینه پیراهن سپیدم،

لبه فنجان قهوه،

گوشه قاب عکس،

روی آینه ، همانجایی که تصویر مرا در پشت سرت دیدی،

و هزار جای دیگر دنیای من

بعد از تو دیگر هیچ سرخی برای من زیبا نیست

پس چرا شمعدانی ها هنوز زیبا به نظر می رسند؟

نکند قبل از رفتنت تمام شمعدانی ها را بوسیده ای......

این مردم

چشم تو را آفتاب می خوانند

چشمک های دلبرانه ات را کسوف...

کمی هم بتاب بر واژه های تر شعر من

بلکه من هم بچشم طعم عاشقانه های بدون باران را

گلبرگ ها مدام می نوشند

از جام شبنمی

که تقصیر بی تابی بوته زار

گردن اوست.......

کاش موج نگاه تو اتفاقی

میهمان ماسه های ساحل من بشود؛

شبیه گندم زاری سر راه نوازش باد

خوشا عاشقی

بدون حصار....

باران چگونه باریدن نگرفت

به هنگام العطش

مگر فریاد هل من ناصر ینصرنی ارباب

به گوش ابر ها نرسید؟